اینجا کریمی هست که بسیار می‌بخشد
لب وا نکردی تا کنی اقرار می‌بخشد
تأثیر استغفار، اوجِ باور عبد است
قبل از گنه کردن تو را غفّار می‌بخشد
وقت گنه پرده به روی ما می اندازد
مشغول عصیانیم که ستّار می‌بخشد!
هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
گاهی به خلوت، گاه در انظار می بخشد
این صبر که دارد خدا، شرمندگی دارد
هر چه گنه را می‌کنی تکرار می‌بخشد
ظرف ترک خورده در اینجا بند خواهد خورد
رفتی و برگشتی اگر صد بار می‌بخشد
پیچیدگیِ زندگی تمرینِ رشد ماست
اینها مقاماتی است که دلدار می‌بخشد
مؤمن در امواج بلاها دم نخواهد زد
زیرا بلاها نخل او را بار می‌بخشد
در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
این صاحبِ خانه به ما اسرار می‌بخشد
حبِّ علی در سینه باشد کار ما جور است
ما را به مهر حیدر کرّار می‌بخشد
آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
این هدیه را بر دیده‌ی بیدار می‌بخشد
فرموده است شیخ الائمه : «حق، کسی را که
اشکی بریزد در عزای یار می‌بخشد»
ذکر «حسین» در تشنگی تسبیح ما باشد
جان را صفا این ذکر گوهربار می‌بخشد
امشب خدا ما را به حق آن یتیمی که
افتاد از ناقه در آن بازار می‌بخشد
امشب خدا ما را به حق چشم هایی که
گردیده بود از ضربِ سیلی تار می بخشد
رضا رسول زاده
